من بی‌دل آمـدم که تو دلـدار من شوی            غمدیده آمدم که تو غمخوار من شوی

شـادم که در حـریـم تو افـتاده بـار من            آیا شـود ز لـطف، خـریـدار من شوی

خود را ز راه دور کشاندم به کوی تو            دلخـسـته آمـدم که مـددکـارِ من شـوی

هر طـور لایـقـم، بـزن؛ امـا نـمی‌روم            این بـار آمـدم که فـقـط یـار من شـوی

عـمـرم به بـاد رفـتـه به داد دلـم برس            من آمدم که مـونس من، یار من شوی

آقـایی‌ام هـمـیـشه ز سُـلـطانیِ شماست            یک عمر نوکرم که تو سالار من شوی

خوانم میان صحن تو تا روضۀ حسین            گـویا که از وفـا تو گرفـتار من شوی

پـیـچـیـده بـاز در حـرم تـو صدای من            دست شماست روزی کرب‌و‌ بلای من